Muzičke radionice Dnevnog centra Udruženja “Zajedno” spadaju u pomoćnu terapijsku metodu, održavaju se dva puta nedeljno i predstavljaju svojevrstan vid muzikoterapije. Učesnici na radionicama nisu samo pasivni slušaoci muzike već su aktivno uključeni u muziciranje pjevanjem u horu, sviranjem udaraljki i gitare.
Samo pjevanje u horu ima naučno potvrđene zdravstvene efekti i na tijelo i na dušu, a psihološki efeketi su svakako doživljaj pripadnosti i povezanosti, formiranje jedne nove uloge koja obogaćuje identitet i ličnost, te oslobađanje kreativnosti i sublimaciju psihičkih sadržaja koji u svom sirovom obliku mogu da se pretvore u psihopatologiju.
Poznato je da slušanje, kao i izvođenje muzike angažuje cijeli mozak i zbog toga se kvalitetna muzika smatra izvanredno ljekovitom, a naročito kada se radi o psihičkim poremećajima. Za vrijeme slušanja i izvođenja muzike se oslobađa dopamin koji doprinosi stvaranju osjećanja zadovoljstva.
Novina u ovom obliku rada je što je muziciranje preraslo u strukturisani ansambl koga čine hor uz instrumentalnu pratnju. Ranije je u psihijatrijskim dnevnim bolnicama postojao neki oblik indivualnog izvođenja muzike gdje su pacijenti donosili instrumente i svirali svako za sebe. Oblik muzičke radionice u Dnevnom centru Udruženja “Zajedno” omogućava povezivanje svih članova grupe kroz horsko pjevanje . Tom prilikom se izvode pjesme koje svojim karakterom i porukama pozitivno utiču kako na same izvođače tako i na publiku prilikom javnih nastupa. Ono što svakako predstavlja svojevrstan terapijski iskorak iz konvencionalnog modela je javno nastupanje članova Udruženja “Zajedno”.
To je ujedno i jedan od najuspješnijih načina borbe protiv stigme jer osobe koje pate od psihijatrijskih poremećaja tom prilikom prikazuju onaj zdravi i očuvani dio ličnosti što može da doprinese smanjenju negativnih predrasuda.
Javni nastupi pomažu i u prevazilaženju socijalnih fobija, stvaranju osjećanja lične vrijednosti i pozitivne slike o sebi, a podsticanje stvaralaštva i darovitosti je svakako kruna i vrhunac svakog psihoterapijskog rada.
David Zorić
Psiholog i voditelj muzičkih radionica
Još u stara vremena, muzika je smatrana lekom za dušu i telo. U staroj Grčkoj, jedna od najstrožijih kazni bila je zabrana muzičkog ispoljavanja. Za mene, kao muzičkog pedagoga i izvođača, bio je veliki izazov raditi sa populacijom koja pati od psihičkih poteškoća. Bilo je potrebno naći načine kako ih motivisati, kako biti prihvaćen u grupu, te kako istolerisati određene otpore tokom rada. S obzirom na to da svaka bolest ima svoje periode progresije, kada korisnik potone u beznađe i treba ga motivisati da upravo kroz muzičko izražavanje, tj. pevanje, ispliva iz tog stava i pomogne samom sebi.
Bilo je interesantno posmatrati kako članovi grupe utiču jedni na druge, u vidu ohrabrivanja i davanja podrške. U toku svog višegodišnjeg rada u Udruženju “Zajedno”, imala sam priliku da pratim kako većina korisnika prelazi iz faze straha od eksponiranja do faze kada pobeđuju strah od javnog nastupa, što za većinu ljudi predstavlja izuzetno stresnu situaciju. Upravo kroz ovakav proces, dopuštajući da njihovi talenti dođu do izražaja, pozitivno utičemo na vraćanje samopouzdanja, vere u sebe i vere u napredak ka ozdravljenju.
Ana Marković
dipl. muzičar i pedagog,
voditelj muzičkih radionica